Bir gün Napoleon düşmən əsgərlərindən qaçarkən, bir baqqala girib sahibdən dərhal özünü gizlətməyini əmr edir. O da Napoleonu uyğun bir yerə gizlədib, bir az sonra gələn düşmənlərə də:
-“Az əvvəl biri qaçaraq bu tərəfə keçdi” - deyib aldadır.
Nəhayət Napoleonun gözətçiləri gəlir...
Baqqal ömründə bir daha qarşılaşmayacağı Napoleondan soruşur:
-“Bağışlayın, amma maraqlı gəldi, ölümlə bu cür burun-buruna gəlmək necə bir hissdir? '
Napoleon birdən hirslənir:
-“Sən kim olursan ki, mənimlə belə danışmağa cürət edirsən?” – Deyə qışqırır. Dərhal əsgərlərinə adamı güllələməyi əmr edir, əsgərlər baqqalın gözünü bağlayıb, qarşısına düzülürlər.
Hər şey hazırdır, artıq “atəş” əmri veriləcək...
Adam içindən:
-“Ah, Nə etdin sən? İndi ölüb gedəcəksən” deyə düşünərkən, arxadan bir cüt əl uzanır, gözündəki bağı açır.
Qarşısında Napoleon dayanıb, tək cümlə ilə cavablandırır:
-Bax, belə bir duyğu!
Yaşayaraq öyrənmək, əvəzi olmayan və ən yüksək öyrənmə formasıdır ..
Tərcümə etdi: Aytən İsmayılova