Bəzən sevgi elə yorar ki, insanı, bezdirər həyatdan.. Və qapayınca gözlərini bir daha açmaq istəməz insan..
Kölgənə bax, məni anlamaq istəyirsənsə; o qədər yaxın, amma əsla sənə toxuna bilməyən..
Peşman deyiləm, qırğınam bir az, amma üzülmürəm.. Çünki getdiyində yeni bir şey öyrəndim.. artıq hər sevirəm deyənə inanmıram..
Çox yoruldum sevgili; daha da yorma məni.. Mən artığı ilə ödədim onsuz da , uğrunda itirdiklərimin əvəzini..
Heç bir sevginin ardından "keçmiş olsun" deyilməz.. Çünki doğurdan sevgi isə onsuz da keçməz..
Dənizə ilk girən uşaq məsumluğu ilə sevirəm səni.. Boğulacaqmış kimi..
Bütün analar həmişə tanımaqdıqlarına inanma, sonu pis olar, deyərlər.. Düşünürəm ki, tanıdıqlarımıza inandıq da nə oldu..
Uzaqdan sevirəm səni.. Qoxunu almadan, boyunu qucaqlamadan, üzünə toxunmadan.. Sadəcə sevirəm..
Əslində ayrılıqlar deyil də , gedənin sevmədiyi halda "sevirəm" deməsi ən çox incidir insanı..
"Yıxılanın dostu olmaz" deyir bəziləri.. Sanki ayaqda olanın dostu varmış kimi..
Bir kağıza sən-sizlik yazdım.. Yenə də çox xoşuma gəldi.. Çünki sən-sizlik kəliməsi belə sən-lə başlayır..
Bir daha məni sevdiyi söyləmə! Niyə bilirsənmi? Çünki yenə inanaram..
Niyə yorğunsan sualına cavab tapmaqdan, və bu sualı soruşmasınlar deyə gülümsəməkdən yoruldum..
Bəlkə də.. Bəli, bəlkə də sən, heç haqq etməmişdin məni.. Halbuki mən hər halınla qəbul etmişdim səni..
Səhəri gün sənə qovuşacağam deyə, yatmadığım gecələrim var mənim..
Bilirsən ki, mən hansı şəhərdə isəm, yalnızlığın paytaxtı orasıdır..
Sabahdan bir şeylər gözləməklə keçir ömrümüz..